مفهوم روانشناسي محيط در معماري در جهت ارتقا ادراك بصري

روانشناسي محيطي مطالعه پيچيده بين مردم و محيط اطرافشان است چرا كه تأثيرات رفتاري و رواني ايجاد شده در انسان به لحاظ قرار گيري در محيط هاي مختلف، سبب تغيير ميزان ميل يادگيري، حساسيت او به محركهاي محيطي، تمركز و انگيزه آموزش مي شود.به عقيده يكي از روانشناسان،روانشناسي محيطي با شاخه اصلي روانشناسي تفاوت دارد زيرا به محيط فيزيكي روزمره مي پردازد. اين علم چارچوبي از نقطه نظرات، تحقيقها و فرضيات را فراهم مي آورد كه مي تواند به ما در درك بهتري از روابط متقابل انسان و محيط اطراف، كمك كند. با استفاده از اين دانش مي توان پيش از طراحي و ساخت، ارزيابيهايي را انجام داد كه بهترين ابزار براي طراحان حرفه اي به حساب مي آيد.با استفاده از تئوريهاي كنترل مي توان مشاهده كرد كه محيط نقش اساسي را در شكل گيري احساس ارزشها و توانمند ساختن براي افراد و گروههاي مختلف ايفاء مي كند. معماران و طراحان شهري امروزه توجه ويژه اي به شناخت روانشناسانه رفتار هاي انسان دارند.زيرا اين گونه رفتار ها با محيط كالبدي ارتباط تنگاتنگي دارد.آنچه روانشناسي محيطي را از ساير شاخه هاي روانشناسي مجزا مي كند بررسي ارتباط رفتارهاي متكي بر روان انسان و محيط كالبدي است. ازنظر يكي از روانشناسان :روانشناسي محيطي مطالعه روان شناختي رفتار انسان به گونه اي است كه به زندگي روزمره او در محيط كالبدي مرتبط باشد.ما از طريق فرايند ادراكي، درباره عناصر محيطي كه براي بقاي ما جنبه حياتي دارند اطلاعات به دست مي آوريم. ادراك نه تنها تشكيل دهنده تجربه ما از دنياي پيرامون مان است بلكه به ما اجازه ميدهد كه درون محيط مان به فعاليت و عمل بپردازيم.نتيجه بدست آمده اين پژوهش با روش تحليلي-توصيفي با هدف بررسي روانشناسي محيط در معماري در جهت ارتقا ادراك بصري انجام شده است.