ارزيابي تطبيقي شاخص هاي كمي و كيفي در برنامه ريزي مسكن شهري در جهت بهبود كيفيت زندگي با رويكرد پدافند غيرعامل

مسكن علاوه بر اين كه مي تواند در خدمت ترويج عدالت اجتماعي و كاهش نسبي شكاف بين طبقات مختلف اجتماعي درآيد، نقش عمده اي در استحكام اقتصادي، ثبات اجتماعي جامعه و توسعه ملي دارد. در اين ميان شاخص هاي كمي و كيفي مسكن يكي از كليدي ترين ابزار سنجش توسعه در كشورها محسوب مي شود.در اين مطالعه از روش توصيفي و تحليلي براي بررسي برنامه ريزي در حيطه ي مسكن شهري استفاده شده است و همچنين به تعريف و ارزيابي اين شاخص ها و همچنين اين مورد كه چه تاثيراتي نيز مي تواند در اين نوع از برنامه ريزي برجا گذارد انجام گرفته شده است. بنابراين سعي شده است تا حدودي درباره ي اين شاخص ها توضيحاتي ارائه شود و در ادامه به اين مبحث پرداخته مي شود كه پدافند غيرعامل چه كاربردي را مي تواند در برنامه ريزي مسكن شهري به همراه داشته باشد چراكه پدافند غيرعامل به معناي دفاع بدون بگارگيري تجهيزات نظامي است با استفاده از اين رو مي توان در داخل و خارج فضاهاي مسكوني به ترتيب دست به تدابيري از جمله در مكان گزيني مساكن و بافت و ساختار آن ها و در فضاي باز مسكوني به مواردي همچون فرم ساختمان، حذف عناصرالحاقي به ساختمان، عناصر تزييني نيز اشاره كرد با توجه به مباحث نتايج حاكي براين امر است كه ﺑﺎ اﺗﺨﺎذ ﺗﺪاﺑﻴﺮ ﻣﻌﻤﺎراﻧﻪ و با توجه به الزاماتي كه در مبحث برنامه ريزي مسكن شهري و با توجه به اصول 16گانه پدافند غيرعامل منطبق با خصوصيات و فضايي شهر مي توان ﻓﻀﺎﻫﺎي زﻳﺒﺎ و دﻟﻨﺸﻴﻦ و ﺑﺪون ﻟﻄﻤﻪ زدن ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻓﻀﺎﻫﺎ ايجاد نمود كه از ﺷﺪت و ﮔﺴﺘﺮدﮔﻲ ﺻﺪﻣﺎت ﻧﺎﺷﻲ از ﺣﻤﻼت دﺷﻤﻦ و يا بلاياي طبيعي، در ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺮوز ﺑﺤﺮان ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮد . ﺑﺪون آﻧﻜﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺻﺮف ﻫﺰﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﮔﺰاﻓﻲ ﺑﺎﺷﺪ.