مدل ارزيابي تأثير رعايت روابط بين كارفرما و پيمانكار بر بهبود شاخص كيفيت در ساخت پروژه‌هاي عمراني با استفاده از سيستم استنتاج فازي عصبي تطبيقي (ANFIS)

اين مطالعه به‎ دنبال يافتن راهكاري مناسب براي بدست ‎آوردن الگوي طراحي و اجراي مناسب و بهينه مي‎ باشد به نحوي‌ كه به طور كاملاً شفاف سياست پيمانكاران و كارفرمايان در مواجه با شاخص مهم كيفيت ساخت در پروژه‎ هاي عمراني را مشخص ‎نمايد. در اين پژوهش ما ابتدا به جمع آوري مباني نظري با استفاده از روش مطالعات كتابخانه‎اي پرداخته و سپس از مطالعات ‌ميداني به منظور جمع‌ آوري داده ها از طريق تكميل پرسشنامه توسط افراد خبره استفاده مي كنيم. جامعه ‎آماري عبارت ‎است از اساتيد، كارفرمايان، پيمانكاران، مديران و كارشناسان عمران استان ‎البرز واقع در جمهوري اسلامي ايران. داده ها را بعد از وزن دهي با روش ME-MCDM، در محيط نرم افزار SPSS v.23 از لحاظ آماري تحليل مي كنيم. در نهايت جهت ارزيابي مدل به تحليل داده ها با استفاده از ANFIS در محيط نرم افزارMATLAB R2016a مي ‎پردازيم. يافته ها نشان مي دهد كه مدل ANFIS-f10 با الگوريتم خوشه بندي فازي براي ارزيابي شاخص كيفيت مقادير RMSE ، و بهتري را نسبت به مدل پيش بيني ANFIS-s10 با خوشه بندي كاهشي توليد مي كند. در اين پژوهش سيستم استنتاج، مي تواند به طور سامان مند ، نسبت به اندازه گيري معيارهاي موثر در ساخت اقدام و مديريت را در تصميم گيري ياري رساند. اگر كيفيت در ساخت وجود نداشته باشد باعث خسارت به پروژه و در مرحله اي خسارت به كشور مي ‌شود. بنابراين مي ‌توان با بهره‎ گيري ازANFIS براي ارزيابي مدل به تصويري روشن از كيفيت دست ‌يافت. همچنين رياضيات فازي با توجه به طبيعت پيوسته تصميمات ابزار مناسبي براي مدل سازي تأثير رعايت روابط بين كارفرما و پيمانكار بر شاخص كيفيت در ساخت و ساز است.