بررسي نقش طبيعت در رشد اجتماعي كودكان بي سرپرست؛ پيشنهاداتي براي طراحي مركز نگهداري از كودكان بي سرپرست در گرگان.

كودكان بي سرپرست به دليل محروميت از محبت خانواده و دوستان داراي مشكلات فراواني هستند و محيط پرورشگاه به عنوان خانه اي كه در آن سكني گزيده اند، تنها همراه هميشگي آنان محسوب مي گردد. همچنين علاوه بر اين مسائل، كودكان در مراكز نگهداري از بي سرپرستان به صورت جمعي زندگي مي كنند كه اين امر باعث تأثيرپذيري زياد از يكديگر مي شود. بنابراين با در نظر گرفتن تمامي اين جنبه ها، اين محيط ها بايد داراي ويژگي هايي باشند تا اين كودكان بتوانند حضوري موفق در جامعه و آينده داشته باشند. اين مسئله تا حد زيادي به جنبه هاي رشد اجتماعي كودكان، اعم از مهارت هاي كلامي و ارتباط و رفتارهاي اجتماعي بستگي دارد. با توجه به مسائل بيان شده، توجه به مسايل محيطي در رشد كودكان به ويژه رشد اجتماعي آنها ضروري است. روش پژوهش مورد استفاده از نوع روش كيفي است؛ زيرا هدف محقق در اين پژوهش توضيح يك پديده و اتفاق است و اطلاعات با استفاده از اندازه گيري متغيرها در مقياس اسمي و ترتيبي جمع آوري شده است. در اين پژوهش هدف مطالعه موضوع بي سرپرستي كودكان 7 تا 12 ساله ساكن در مراكز نگهداري بي سرپرستان گرگان و رشد اجتماعي آنهاست؛ متغيرهاي عناصر طبيعي موجود در اين مراكز و تأثير آنها بر رشد اجتماعي اين كودكان با استفاده از ابزارهاي مورد استفاده در مطالعات كيفي مورد بررسي قرار مي گيرد. براي شناخت نياز كودكان و انتظارات آنها از فضاهاي بازي و فعاليت آنان، از تكنيك پرسشنامه كودك و مربي استفاده شده تا اطلاعات لازم در مورد انواع بازي ها و فعاليت ها، فضاها با ويژگي هاي خاص و زمين هاي بازي دلخواه آنان و ... حاصل شود.