بررسي تاثير عناصر فضايي بر تصوير ذهني و حس مكان (نمونه موردي آرامگاه حافظيه)

مكان ، عنصر اصلي هويت ساكنان آن است . حس مكان به معناي ادراك ذهني مردم از محيط و احساسات كم و بيش آگاهانه آنها از محيط خود است ، كه شخص را در ارتباطي دروني با محيط قرار مي دهد ، به طوري كه فهم و احساس فرد با زمينه معنايي محيط پيوند خورده و يكپارچه مي شود . اين حس عاملي است كه موجب تبديل يك فضا با خصوصيات حسي و رفتاري ويژه براي افراد خاص مي گردد . افراد از طريق تعامل با محيط اطرافشان پيوند ها و ارتباطاتي را به وجود مي آورند . در طي اين تعامل مكان هاي ناشناس تبديل به مكان هايي با مفهوم و با معنا مي شوند كه با تمايلات شخصي افراد مرتبط هستند . مكان ، از ارتباط ميان انسان با ابعاد كالبدي ، فعاليت هاي فردي و گروهي و نيز معاني به وجود مي آيد از آنجا كه موضوع تحقيق بررسي تاثير عناصر فضايي بر تصوير ذهني و حس مكان در مجموعه حافظيه است. اين تحقيق ابتدا به بررسي حس مكان و رابطه ي مكان و خاطره و تصوير ذهني حاصل از آن از ديدگاه نظريه پردازان مكان پرداخته مي شود . و همچنين به بررسي تاثير اين عناصر فضايي در مجموعه حافظيه بر تصوير ذهني مخاطبين خواهيم پرداخت.