بررسي آزمايشگاهي اثر اندازه سنگدانه بر مدول عكس العمل ماسه ريزدانه، مطالعه موردي ماسه هاي سواحل جنوبي درياي خزر

در تئوريهاي تحليل پي هاي انعطاف پذير مانند تير بر بستر الاستيك و مدل وينكلر، مدول عكس العمل بستر به عنوان ضريب فنريت خاك در محيط نيمه بي نهايت مطرح مي شود. تعيين مدول عكس العمل بستر معمولا بطور صحرايي و از طريق آزمايش بارگذاري صفحه تعيين مي شود. يكي از پارامترهاي تاثير گذار در مدول عكس العمل بستر، اندازه ذرات و سنگدانه ها مي باشد. در اين پژوهش با استفاده از دستگاه متوسط مقياس آزمايش بارگذاري صفحه بصورت فيزيكي مدلسازي شده و نتايج تغييرات تنش – نشست براي ماسه هايي با اندازه هاي مختلف ذرات و در تراكم هاي نسبي مختلف اندازه گيري شده و مقايسه شده است. خاك هاي مورد مطالعه از سواحل جنوبي درياي خزر (واقع در بابلسر، چالوس و بندرانزلي) تهيه شده است و جعبه مورد آزمايش به ابعاد 600×600×600 ميليمتر ساخته شده است. نمونه ها در درصدهاي تراكم نسبي 30، 50 و 70 درصد ساخته شده اند و بازه مناسبي از خاك هاي نسبتاً شل تا نسبتاً متراكم را شامل مي شود. با توجه به شباهت جنس و شكل دانه ها، نتايج آزمايش هاي بارگذاري نشان مي دهد كه اندازه متوسط ارتباطي مستقيم با مدول عكس العمل ماسه ها دارد. بويژه در درصد هاي تراكمي بالا افزايش اندازه سنگدانه ها، به شدت سبب افزايش مدول عكس العمل بستر مي گردد.