اثر اندركنش خاك-سازه بر انرژي ورودي لرزه اي ارتجاعي

انرژي ورودي به سازه در طول زلزله به عنوان يك شاخص مهم براي اندازه گيري اثر زمين لرزه بر سازه ها شناخته مي شود. مطالعات انجام گرفته در زمينه انرژي ورودي لرزه اي بيشتر مربوط به سازه هاي با پايه ثابت بوده و اثر اندركنش خاك-سازه بر انرژي ورودي بررسي نشده است. در اين تحقيق، براي درنظر گرفتن اثر اندركنش خاك-سازه، خاك زير سازه به صورت يك محيط الاستيك نيمه بينهايت درنظر گرفته شده است. بعلاوه، براساس مدل مخروطي، خاك زير سازه با استفاده از روش المان گسسته مدل سازي شده است. دو پارامتر فركانس بي بعد و نسبت لاغري سازه به عنوان پارامترهاي كليدي كه شدت اثر اندركنش خاك-سازه را نشان مي دهند،‌ انتخاب شده اند. طيف انرژي ورودي الاستيك نرمال شده به جرم براي مقادير مختلف پارامترهاي كليدي به دست آمده است و نتايج آن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهند كه در دوره تناوب هاي كم، به طور كلي اندركنش خاك-سازه انرژي ورودي لرزه اي ارتجاعي را افزايش مي-دهد ولي در دوره تناوب هاي زياد، اين پارامتر در سيستم خاك-سازه به طور چشمگيري كمتر از سازه با پايه ثابت مي باشد.