بررسي نقش پياده راه ها در توسعه و طراحي شهري(نمونه موردي خيابان امام شهرستان ايوان)

يكي ار عوامل مهم و تأثيرگذار در طراحي شهري عابر پياده روها مي باشد كه در بسياري از نقاط جهان و به خصوص ايران رعايت و توجه نمي شود. در كشورهاي پيشرفته و توسعه يافته در طراحي شهري يكي از مقوله هاي تأثيرگذار طراحي پياده راه ها و توجه به عابر پياده است. متأسفانه در ايران و به خصوص نمونهي مورد مطالعه ي شهر ايوان در طراحي شهري و فضاهاي شهر اولويت را به عبور وسايل نقليه داده اند و بنابراين براي شهروندان و عابراني كه از اين فضاها استفاده مي كنند شهر يا مكاني را مي سازيم. خطرناك، و فاقد احساس امنيت، با توجه به اين روند و پيشرفت هم وسايل نقليه روز به روز با قدرت بيشتر حاكمت و ارجحيت خود را به شهر تحميل و بيشتر مي كنند. و به دنيال آن نقش و اهميت عابر پياده كم رنگ مي شود و قطعاً اين پديده نتيجه ساختن شهر با خصوصيات انساني پايين است. محل هاي عبور عبارين پياده راه ها معابري با بالاترين حد نقش اجتماعي هستند. زندگي جاري در معبر استفاده مي شود. پياده راه ابزاري براي فعاليت جمعي است به خصوص در ارتباط با اقتصاد شهري، سلامت اجتماعي، كيفيت محيطي. روش تحقيق نويسندهي مقاله تحليلي و توصيفي مي باشد و اطلاعات مورد نياز با استفاده از روش ميداني و كتاب خانهاي جمع آوري شده است و سعي شده است كه راهكاري ارائه شود براي افزايش قابليت پياده مداري تحقق آن را در زمينههاي اجتماعي اقتصادي، فرهنگي كالبدي و عملكردي ارائه كند.