بررسي و ارزيابي رابطه بين مديريت شهري و مديريت بحران با تمركز بر زلزله (بارويكرد پدافند غير عامل)

در بحث مديريت شهري، شهر مانند تمام سيستم ها مجموعه اي از اجزاست كه باهم در حال تعامل هستند؛ كه اگر اين اجزا دچار مشكل شوند بر تعاملات اجزا و در كل سيستم تأثير مي‌گذارند. به طور كلي مي‌توان شهر را موجود زنده‌اي تصور كرد كه بايد براي ادامه حيات و سلامتي آن، برنامه‌هايي وجود داشته باشد كه مانع بروز بحران و يا حداقل كاهش عواقب بحران شود. اگر براي شهري قبل از بروز هر حادثه و بحراني فكر شود و پيش‌بيني‌هاي لازم انجام شود مي‌توان در هنگام بروز بحران آن را مديريت كرد. زلزله از جمله سوانح طبيعي است كه بيشتر شهرهاي جهان با آن مواجه هستند. اين مسئله عموماً با دخالت‌هاي نسنجيده انساني در محيط طبيعي از جمله ساخت‌وسازهاي بي‌رويه در حريم گسل، فقدان و يا بي‌توجهي به ضوابط و استانداردهاي ساخت‌وساز تشديد مي‌شود. مديريت بحران دقيقاً به معناي سوق دادن هدفمند جريان پيشرفت امور به روالي قابل‌كنترل، انتظار برگشتن به امور در اسرع وقت به شرايط قبل از بحران است. برنامه‌ريزي مديريت بحران در حوزه‌ي مديريت شهري با در نظر گرفتن اصول پدافند غيرعامل جزء ضروري‌ترين نيازهاي برنامه‌ريزي شهرهاست كه مي‌تواند خسارات ناشي از وقوع بحران‌ها و بلاهاي طبيعي را كاهش دهد. بر اساس اصول پدافند غيرعامل مي‌توان مديريت بحران كه داراي سطوح مختلف قبل، حين و بعد از مخاطرات است را بررسي نمود. اين تحقيق از نوع مطالعات توصيفي و مبتني بر روش مطالعات كتابخانه‌اي و اسنادي مي‌باشد، بدين ترتيب كه در گردآوري و تدوين اطلاعات و داده‌ها از مقالات تخصصي بهره گرفته‌شده و پس از مطالعه به تحليل اطلاعات پرداخته شده است. هدف اين مطالعه، اهميت پدافند غيرعامل در مديريت بحران پديده‌ي زلزله در حوزه‌ي مديريت شهري است. كلمات كليدي: مديريت شهري, مديريت بحران, زلزله, پدافند غيرعامل