رفتارشناسي و شبيه سازي عابرين پياده در جريان جمعيت به عنوان ابزاري براي طراحي فضاهاي جمعي معماري

پرداختن به رفتارهاي مردمي بـه نـوعي ريـشه يـابي مـشكلاتي است كه ماامروز با آنها مواجه هستيم. با شناخت روش ها و مدل هاي شبيه سازي حركت افراد پياده در فضا، سعي مي گردد، گزينه هاي مورد نظر براي يك طرح واقعي، مورد بررسي قرار گيرد. تحليل ادراك بصري فضايي با معرفي مدل سازي حركت طبيعي افراد پياده بر پايۀ ديد ناظر مي باشد. اين مدل، بر اساس ديد و ادراك بصري ناظر در فضا شكل گرفته و مي تواند به عنوان ابزار تحليل كالبدي مورد استفاده قرار گيرد. طبق اين مدل مي توان دريافت كه پياده ها در زمينه اي از يك محيط انسان ساخت، با ادراك از نحوه تركيب بندي توده و فضا، چگونه رفتار و انتخاب مسير مي كنند. بنابراين در اين مقاله تلاش مي شود تا بر پايه ادراك مستقيم و كاربرد آن در حركت در محيط، يك مدل ادراك بصري ارائه گردد. هرچند تاكنون استفادۀ چنداني از اين مدل براي تحليل حركت انساني صورت نگرفته و مدلسازي مشابهي انجام نگرفته است اما به طور كلي تئوري ادراكي نيازمند بررسي نحوۀ حركت افراد پياده در فضاها بر پايۀ ديد بصري، در جهت شكل دادن به يك مدل ذهني از دنياي پيرامون آنهاست و براي بسياري محققان اين موضوع به جهت محاسباتي بسيار گران تمام شده و انجام آن به سادگي امكان پذير نيست.در اين مقاله با شبيه سازي حركت عابرپياده با توجه به روابط رفتاري و ضوابط ترافيكي و همچنين با بهره گيري از مدل ادراك بصري سعي در اين است كه با فهم درست از اين شبيه سازي رفتاري عابران و در نظر گرفتن قوانين و معيار هاي رفتاري انسان در جريان جمعيت،به برطرف كردن ضعف هاي مدل هاي پيشين از جمله پلاگين هاي موجود شبيه سازي جمعيت همچون كويليا ،كانگرو و پدسترين دايناميك به طراحي مناسب فضا در معماري بپردازيم.