مسيريابي خطوط مترو به روش تحليل سلسله مراتبي در محيط جي اي اس (مطالعه موردي خط 2 مترو تهران )

شناخت و درجه بندي لايه هاي تاثيرگذار در مسيريابي خطوط قطار شهري مترو، مي تواند به نحوه بهره برداري بهينه از مسيرهاي قطار شهري مترو كمك شاياني بنمايد. همچنين با شناسايي پهنه هاي مناسب براي مسير مترو در مناطق مختلف، مي توان مسير مترو را مشخص و با اعمال روش هاي مديريتي مناسب حداكثر بهره برداري را در كنار كاهش خسارات و آسيب رساني هاي ناشي از احداث مترو، به عمل آورد. در اين مطالعه اطلاعات زمين شناسي، سطح آب زيرزميني، جمعيت، كاربري اراضي، شريان هاي حياتي گاز و برق و محل گسل ها ي شهر تهران در محدوده ي مورد مطالعه كه خط2 مترو حدفاصل بين ايستگاه هاي صادقيه و شادمان مي باشد، مطالعه شد. براي اين منظور، لايه هاي فني شامل لايه هاي گسل و زمين شناسي و لايه هاي محدوديت شامل سطح آب هاي زيرزميني، بلوك آماري، كاربري اراضي و شريان هاي حياتي گاز و برق با استفاده از اطلاعات موجود، در محيط نرم افزاري سيستم اطلاعات جغرافيايي به صورت بانك اطلاعاتي تهيه و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. پس از تهيه لايه ها، با تلفيق نقشه هاي بدست آمده در محيط نرم افزار، پهنه هاي مناسب براي مسير خطوط مترو در منطقه مشخص شد. نتايج حاصله نشان داد كه با درنظر گرفتن عوامل موثر در مسيريابي خطوط مترو، خط متروي موجود حد فاصل ايستگاه صادقيه – شادمان با در نظر گرفتن لايه هاي فني مهندسي مسير بهينه اي نمي باشد. ولي مسائل مربوط به لايه هاي محدوديت را تقريبا به طور كامل رعايت كرده و يك مسير نسبتا بهينه اي از اين لحاظ مي باشد. كلمات كليدي: مترو، مسيريابي، تحليل سلسله مراتبي، سيستم اطلاعات جغرافيايي