بررسي شاخص هاي اقليمي موثر در تفكيك زمين با تاكيد بر مديريت انرژي در شهرها

اگر انرژي به نحوي توليد و مصرف شود كه توسعه انساني را در بلندمدت در تمامي ابعاد اقتصادي اجتماعي و زيست محيطي تامين نمايد، مفهوم انرژي پايدار تحقق خواهد يافت، لذا تامين انرژي پايدار ضرورت توسعه پايدار است. به همين دلايل در سال هاي اخير كشورهاي مختلف اعم از پيشرفته و درحال توسعه توجه فزاينده اي به انرژي تجديدپذير (انرژي خورشيد، انرژي باد و...) جهت ايجاد تنوع در استفاده از منابع انرژي و ملاحظات زيست محيطي براي دست يابي به انرژي پايدار معطوف داشته اند؛ سبك طراحي و برنامه ريزي بوم گرا بر اساس تاثيرات اقليمي، توجه به عناصر موجود در طبيعت، شهرسازي و معماري بومي، سنتي و اقليم هر ناحيه مي تواند در ايجاد محيط زيستي پاك و حداكثر صرفه جويي در انرژي به پايداري كمك شايان كند. دسترسي مطلوب به انرژي هاي تجديدپذير براي صرفه جويي و كاهش ميزان مصرف امر مهمي است كه مي تواند با برنامه ريزي كالبدي درست به نحوه احسن صورت پذيرد. اين مقاله سعي در تبيين عوامل موثري است كه در يك تفكيك منطقي و اصولي زمين بتواند به مديريت انرژي و بهينه سازي آن كمك نمايد.