بررسي تاثير استفاده از افزودني‌هاي ضد عريان‌شدگي پليمري بر خرابي رطوبتي مخلوط‌هاي آسفالت گرم

خرابي رطوبتي در مخلوطهاي آسفالتي از دست دادن دوام و مقاومت ناشي از تاثير رطوبت تعريف ميشود. به منظور بهبود مقاومت مخلوطهاي آسفالتي در برابر اين خرابي از افزودني‌هاي ضد عريانشدگي به منظور افزايش چسبندگي قير-سنگدانه و پيوستگي قير استفاده ميشود. در اين پژوهش، تاثير استفاده از ماده‌ پليمري پليوينيلكلرايد (PVC) به عنوان اصلاح‌كننده قير بر حساسيت رطوبتي مخلوط‌هاي آسفالتي با در نظر گرفتن مكانيزم تاثير آن بر چسبندگي بين قير-سنگدانه مورد بررسي قرار گرفته است. به منظور بررسي تاثير مواد افزودني ضد عريان‏شدگي از آزمايش‌ نسبت مقاومت كششي غيرمستقيم و مفاهيم تئوري انرژي آزاد سطحي بر روي نمونه‌هاي ساخته شده با دو نوع سنگدانه سنگ‌آهك و گرانيت استفاده شده است. براي شبيه‏سازي شرايط محيطي، نمونه‏هاي مخلوط‏هاي آسفالتي تحت 1، 3 و 5 سيكل يخ-ذوب قرار گرفته‏اند. نتايج آزمايش‌هاي مكانيكي مورد استفاده در اين پژوهش نشان مي‌دهد كه استفاده از افزودني PVC بر روي نمونه‌هاي ساخته‌شده با هر دو نوع سنگدانه‌ گرانيت و سنگ‌آهك باعث شده است تا مقاومت مخلوط‌هاي آسفالتي در برابر خرابي رطوبتي افزايش يابد. همچنين، نتايج روش انرژي آزاد سطحي نشان مي‌دهد كه اصلاح قير با PVC باعث افزايش در مولفه بازي و كاهش در مولفه اسيدي قير پايه مي‌شود. اين رخداد باعث بهبود چسبندگي بين قير و سنگدانه‏هاي اسيدي كه مستعد خرابي رطوبتي هستند، مي‏شود. همچنين، استفاده از PVC باعث افزايش انرژي آزاد پيوستگي شده كه سبب افزايش مقاومت غشاي قير در برابر از دست دادن گسيختگي پيوستگي مي‌شود. به علاوه، محاسبات بر اساس مفاهيم ترموديناميك نشان مي‌دهد كه اصلاح قير سبب شده است تا ميزان انرژي جداشدگي در رخداد عريان‌شدگي كاهش يابد كه اين رخداد از ديد ترموديناميك بيانگر كاهش تمايل سيستم براي عريانشدگي است.