ارزيابي تأثير رعايت روابط بين كارفرما و پيمانكار بر بهبود شاخص هاي زمان، هزينه و كيفيت در ساخت پروژه هاي عمراني با استفاده از مدل تصميم‎ گيري چند معياره با چند فرد خبره (ME-MCDM)

اين مطالعه به‎ دنبال يافتن راهكاري مناسب براي بدست ‎آوردن الگوي طراحي و اجراي مناسب و بهينه مي‎ باشد به نحوي‌ كه به طور كاملاً شفاف سياست پيمانكاران و كارفرمايان در مواجه با سه شاخص مهم هزينه، زمان و كيفيت ساخت در پروژه‎ هاي عمراني را مشخص ‎نمايد. در اين پژوهش ما ابتدا به جمع آوري مباني نظري با استفاده از روش مطالعات كتابخانه‎اي پرداخته و سپس از مطالعات ‌ميداني به منظور جمع‌ آوري داده ها از طريق تكميل پرسشنامه توسط افراد خبره استفاده مي كنيم. جامعه ‎آماري عبارت ‎است از اساتيد، كارفرمايان، پيمانكاران، مديران و كارشناسان عمران استان ‎البرز واقع در جمهوري اسلامي ايران. در ادامه بعد از وزن دهي داده ها با استفاده ‎از تكنيك MCDM - ME به تحليل آماري آن ها در محيط نرم افزار SPSS v.23 مي پردازيم. نتايج نشان مي دهد كه معيارهاي توانايي فني و تجهيزاتي پيمانكاران، ريسك، مشخصات كمي و كيفي پروژه و شرايط غير قابل پيش بيني بيش ترين درجه اهميت را در ساخت پروژه هاي عمراني دارند. و همچنين پژوهش حاضر ارزيابي متوسطي را در خصوص توجه به سه شاخص زمان، هزينه و كيفيت در ساخت پروژه هاي عمراني قائل است. در اين پژوهش مدل تصميم گيري چند معياره با چند فرد خبره، مي تواند به طور سامان مند ، نسبت به اندازه گيري معيارهاي موثر در ساخت اقدام و مديريت را در تصميم گيري ياري رساند. از آن جايي كه امروزه طرح هاي عمراني به دليل حجم اعتبارات مصروفه و حساسيت هاي اجتماعي به مثابه نبض اقتصادي و سياسي دولت ها هستند، لذا مي ‌توان با بهره‎ گيري از تكنيكME-MCDM براي اولويت بندي عوامل موثر در ساخت و ساز به اين مهم توجه نمود. رياضيات فازي با توجه به طبيعت پيوسته تصميمات ابزار مناسبي براي مدل سازي تأثير رعايت روابط بين كارفرما و پيمانكار بر تلفيقي از سه شاخص زمان، هزينه و كيفيت است.