معنابخشي و آفرينش هويت در ميدان هاي شهري با تاكيد بر الگوهاي شهرسازي ايراني - اسلامي (نمونه موردي: ميدان انقلاب شهر سنندج)

معنابخشي و ايجاد حس مكان، تلاقي سه بعد عناصركالبدي، فعاليت ها و پيشينه تا ريخي شكل گرفته در اذهان عمومي است. فضاهاي شهري معاصر پس از مدرنيته رفته رفته دچار نقصانهاي هويتي شده كه منجر به آسيبهاي جبران ناپذيري در فضاهاي شهري بالاخص ميدانها گشت. ميدان با ابعاد مختلف عملكردي، معنايي و كالبدي مي تواند در ارتقاي مطلوبيت فضاهاي شهري نقش مهمي ايفا نمايد. بنابراين توجه به عوامل مؤثر در ايجاد و تداعي تعلق خاطر و دلبستگي مكان در ميدانها كه صحنه بروز تعاملات اجتماعي در شهر محسوب ميشوند، نقش مهمي در بازخواني هويت ميدانهاي شهر ايراني- اسلامي دارد. طي پژوهش ضمن اشاره مختصر به عوامل به وجو د آورنده معنا در مكان، ميدان انقلاب شهر سنندج به عنوان يكي از مهمترين فضاهاي تاريخي شهر مورد كاربست قرار گرفته است. هدف اصلي پژوهش بررسي و تحليل ارتباط ميان ابعاد معناشناختي فضاهاي شهري و ايجاد دلبستگي افراد جهت بازشناسي هويت ميادين عملكردي با مطبوعيت فضا يي بالاست . اين پژوهش يك تحقيق علمي-كاربردي است. روش هاي گردآوري اطلاعات مطالعات كتابخانه اي و ميداني مي باشد كه در نهايت با نتايج تحليل خواهند شد. فرضيه تحقيق اين است كه با درنظر گرفتن ارتباط ابعاد SPSS استفاده از نرم افزار معناشناختي در فضاهاي شهري و ايجاد حس مكان در آن فضا ميتوان به بازخواني هويت از دست رفته ميدان هاي عملكردي شهري پرداخت. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان ميدهد كه در بازخواني هويت از دست رفته ميدان هاي عملكردي گذشته و القاي حس مكان در آنها دو بعد اصلي معنايي و عملكردي از اهميت زيادي برخوردا ر ميباشد. ميدان انقلاب در طول توسعه هاي بي رويه شهري دچار نقصان هاي هويتي، بي مركزي و واگرايي در شهر شده كه طبق بررسي ها با توجه به پيشينه تاريخي و فضاهاي كالبدي مهم در محدوده آن و از همه مهمتر بار معنايي آن ميتوان به بازخواني هويت از دست رفته آن از طريق اثبات ارتباط و همبستگي ميان ابعاد معنايي و عملكردي با ايجاد حس تعلق پرداخت.