مقايسه سلامت روان و بهزيستي روان شناختي در دانش آموزان كم بينا، كم شنوا، تيز هوش و عادي

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقايسه سلامت روان و بهزيستي روان شناختي در دانش آموزان كم بينا، كم شنوا، تيز هوش و عادي انجام شد. روش پژوهش از نوع علّي- مقايسه اي بود. روش: جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان راهنمايي تيزهوش؛ كم بينا؛ كم شنوا و عادي شهرستان ساوه بود كه در سال تحصيلي 95 مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش شامل ۱۲۰ دختر و پسر ( هر گروه 30 نفر) بودند كه به شيوه سيستماتيك منظم انتخاب شدند. پرسشنامه هاي پژوهش شامل پرسشنامه سلامت روان (GHQ) كه شامل چهار زير مقياس علائم جسماني، مقياس علائم اضطرابي و اختلال خواب، مقياس كاركرد اجتماعي و مقياس علائم افسردگي و پرسشنامه بهزيستي روان شناختي كه شامل سه زير مقياس عاطفه مثبت – منفي واتسون و همكاران (1988)، مقياس كوتاه افسردگي – شادكامي جوزف و همكاران (2004) و مقياس رضايت از زندگي دينر و همكاران (1985) بود. به منظور روش تجزيه و تحليل داده ها، از تحليل واريانس چند متغيره استفاده شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين چهار گروه تيزهوش، عادي، كم بينا و كم شنوا از لحاظ چهار متغير عاطفه مثبت، عاطفه منفي، شادكامي و رضايت از زندگي تفاوت معنادار وجود دارد(01/0 ≥ P). همچنين نتايج مشخص كرد كه بين چهار گروه تيزهوش، عادي، كم بينا و كم شنوا از لحاظ مولفه هاي سلامت روان ارتباط معني داري وجود دارد(01/0 ≥ P). نتيجه گيري: با توجه به پايين بود سلامت روان و بهزيستي روانشناختي دانش آموزان كم بينا و كم شنوا در اكثر زير مقياس ها بايد برنامه ها و تمهيدات لازم جهت بهتر شدن سلامت روان و بهزيستي روانشناختي در نظر گرفته شود.