اثر بخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر كيفيت زندگي و اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان دختر ششم ابتدايي ساري

ارتقاي ظرفيت روان شناختي، (توانايي شخص در مواجهه با انتظارها و دشواري هاي زندگي روزمره ) يكي از راه هاي پيشگيري از بروز مشكلات رواني و رفتاري دانش آموزان است كه از طريق آموزش مهارت هاي زندگي امكان پذير است. هدف از پژوهش حاضر، اثر بخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر خودكارآمدي، كيفيت زندگي و اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان دختر ششم ابتدايي شهرستان ساري (ناحيه 2) مي باشد. پژوهش حاضر با توجه به موضوع و فرضيه هاي طرح شده، يك پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه ي آماري پژوهش را كليه ي دانش آموزان دختر پايه ي ششم ابتدايي شهرستان ساري (منطقه ي دو) تشكيل مي دهند كه تعداد آن ها 1260 نفر(1260n=) بوده و به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي تعداد 30 نفر از اين دانش آموزان با توجه به معيارهاي مربوط به انتخاب نمونه، به عنوان حجم نمونه و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر)، گمارده شده اند. ابزار مورد استفاده براي گردآوري اطلاعات، پرسش نامه هاي اهمال كاري سولومون و راث بلوم، كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني بوده است. همچنين، براي تجزيه و تحليل داده ها و آزمون فرضيه هاي پژوهش، از آزمون كوواريانس با سطح معني داري 5 درصد استفاده شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد آموزش مهارت‌هاي زندگي به طور معني‌داري بر ، اهمال كاري تحصيلي و كيفيت زندگي دانش آموزان دختر پايه ي ششم ابتدايي تاثير داشته و باعث افزايش كيفيت زندگي و همچنين، كاهش اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان دختر ششم ابتدايي شده است.