اثربخشي مداخله گروهي فراشناختي بر كاهش اضطراب و بهبود راهبردهاي كنترل فكر در دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب فراگير و افسردگي اساسي

اختلال افسردگي اساسي(MDD) يكي از شايع ترين بيماري هاي رواني قرن مي باشد. از طرفي ديگر اختلال اضطراب فراگير (GAD) شايع¬ترين اختلال اضطرابي و فرايندهاي محوري آن معرف فرايندهاي اصلي دخيل در همه اختلال¬هاي اضطرابي است. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر¬بخشي مداخله گروهي فراشناختي بر كاهش اضطراب و بهبود راهبردهاي كنترل فكر در دانش آموزان مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگير (GAD)و افسردگي اساسي(MDD) مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل دانش‌آموزان مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگير و اختلال افسردگي اساسي بود كه در سال تحصيلي 95-96 به مراكز مشاوره و خدمات روانشناختي شهر تهران مراجعه كردند. نمونه پژوهش حاضر شامل 30 دانش آموز دوره متوسطه دوم مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگير و اختلال افسردگي اساسي بود كه بعد از تشخيص علايم اختلال به دو گروه 15نفري تقسيم شدند. گروه آزمايش تحت درمان گروهي فراشناختي قرار گرفته و گروه كنترل جهت مقايسه در ليست انتظار درمان بودند. ، را تكميل نمودند. از پرسشنامه راهبردهاي كنترل فكر، مقياس افسردگي بك(BDI-II) و اضطراب بك (BAI) براي ارزيابي و سنجش داده‌ها استفاده شد. در اين پژوهش از روش¬هاي آمار توصيفي شامل ميانگين و انحراف استاندارد و از روش آمار استنباطي تحليل كوواريانس استفاده شد. ميزان اضطراب دانش آموزان پس از مداخله درماني كاهش معناداري نشان داد. نتايج بررسي ها نشان داد كه رويكرد درماني مبتني بر مدل فراشناختي ولز در درمان اختلال مختلط اضطراب فراگير (GAD) و افسردگي اساسي(MDD) موثر بوده است.