اثر بخشي آموزش تفكر انتقادي و بديعه پردازي بر حل مساله و گرايش به اعتياد در دانش آموزان پسر ناحيه ي يك شهر رشت

مقدمه و هدف: طرز تفكر، موضوع بسيار مهمي است. زيرا بر اساس آن « فلسفه زندگي » هر فردي ريخته مي شود. تفكر نهايت چاره جويي انسان است. كيفيت آينده ما تماماً به كيفيت تفكر ما بستگي دارد. اين نكته هم در سطح فرد، هم در سطح جامعه و هم در سطح دنيا مصداق دارد، از اين رو پژوهش حاضر با هدف اثر بخشي آموزش تفكر انتقادي و بديعه پردازي برحل مسئله و گرايش به اعتياد دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم ناحيه يك رشت انجام شد. روش: روش تحقيق آزمايشي و جامعه آماري پژوهش جامعه آماري پژوهش حاضر كليه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم ناحيه يك رشت شهر رشت در سال تحصيلي 97-1396 تعداد اين دانش آموزان 10583بود. نمونه تحقيق 40 نفر از دانش آموزان بودند كه به شيوه تصادفي انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند (هر گروه 20 نفر) . پرسشنامه هاي مورد استفاده حل مساله و گرايش به اعتياد بود، پيش آزمون براي هر دو گروه اجرا شد و سپس گروه آزمايش به مدت 10 جلسه و هر جلسه به مدت 90 دقيقه تحت آموزش تفكر انتقادي و بديعه پردازي قرار گرفتند و پس از مداخله هر دو گروه به پرسشنامه هاي تحقيق پاسخ دادند. داده هاي حاصل به روش تحليل كوواريانس چند متغيري با نرم افزار spss تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج تحقيق نشان داد كه بين گروه آزمايش كه تحت تأثير آموزش تفكر انتقادي و بديعه پردازي بوده-اند و گروه كنترل كه تحت هيچ گونه آموزشي قرار نگرفتند تفاوت معنادار وجود دارد. همچنين بين ميانگين هاي تعديل شده دو گروه در ميزان تفكر انتقادي و بديعه پردازي تفاوت معنادار وجود دارد. نتيجه گيري: براساس نتايج اين تحقيق آموزش گروهي تفكر انتقادي مي تواند رهيافتي مناسب براي افزايش عزت نفس و حل مساله و كاهش گرايش به اعتياد در دانش آموزان باشد.