بررسي رابطه سبك هاي دلبستگي با صميميت زناشويي زنان متاهل مراجعه كننده خانه هاي سلامت مناطق مركزي شهر تهران سال 96

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه سبك هاي دلبستگي با صميميت زناشويي اجرا گرديده. تحقيق از نوع همبستگي چند متغيري است. جامعه آماري زنان متاهل مراجعه كننده خانه هاي سلامت مناطق مركزي شهر تهران در تابستان 96 بود. كه با روش نمونه گيري چند مرحله اي 200 نفر انتخاب گرديد. داده هاي پژوهش با استفاده از پرسشنامه بازنگري شده دلبستگي كوليتز و ريد و پرسشنامه صميميت زناشويي تامپسون و واكر، گردآوري شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها و بررسي رابطه بين متغير ها ، از روش هاي آماري تحليل رگرسيون چند متغيري و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته ها حاكي از آن است كه بين صميميت زناشويي و سبك دلبستگي ايمن با (45 /0 = r) و اضطرابي (22 /0- = r) در سطح خطاي كمتر از 001/0 رابطه معناداري وجود دارد. به عبارتي ديگر هر اندازه سبك دلبستگي ايمن بالا و اضطرابي پايين باشد ميزان صميميت بالاترست و بين صميميت و سبك اجتنابي (027/ 0r=) در سطح خطاي كمتر از 001/ 0 رابطه معنادار وجود ندارد. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه دلبستگي ايمن بيشترين سهم در پيش بيني صميميت دارد و سبك اجتنابي نقش در پيش بيني صميميت ندارد و مدل رگرسيوني در پيش بيني صميميت مدل خوبي بوده.