بررسي رابطه ي الگوهاي ارتباطي با شادكامي زوجين مراجعه كننده به خانه هاي سلامت منطقه يك تهران

ازدواج به عنوان عاليترين رسم براي دستيابي به نيازهاي عاطفي و امنيتي افراد مورد تاييد بوده است. ازدواج رابطه اي انساني ، ظريف و پويا ميباشد كه از ويژگيهاي خاصي برخوردار است. مساله روابط زناشويي به عنوان مهمترين عامل از هم پاشدگي ازدواج با دور شدن زوج ها از يكديگر است كه مسائلي از قبيل عدم درك همديگر، برآورده نشدن خواسته ها و رفتاري نا مطلوب را به دنبال خواهد داشتجامعه آماري شامل زوجين مراجعه كننده به خانه هاي سلامت منطقه يك تهران بود. روش نمونه گيري در اين پژوهش به صورت داوطلبانه كه تعداد آنها 120زوج (در مجموع 240 نفر) بودند انتخاب شدند. افراد نمونه، پرسشنامه هاي الگوهاي ارتباطي كريستنس و سولاواي (CPQ) (1984) و شادكامي آكسفورد (OHI) (1989) را تكميل كردند. نتايج نشان داد كه از بين مؤلفه هاي الگوهاي ارتباطي، ارتباط سازنده متقابل به صورت مثبت و معنادار شادكامي را در زوجين پيش بيني مي كند.