اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مراقبت از خود (به عنوان يكي از برنامه هاي درسي) بر مهارت‌هاي اجتماعي دانش آموزان پايه ششم مشهد

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مراقبت از خود بر مهارت‌هاي اجتماعي دانش آموزان پايه ششم مشهد انجام شد. بدين منظور 30 نفر از دانش آموزان دختر به روش هدفمند، انتخاب شدند و به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه قرار داده شدند (15 نفر گروه گواه و 15 نفر گروه آزمايش). روش اين پژوهش نيمه-آزمايشي بود. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه مهارت‌هاي اجتماعي (SSRS) استفاده شد. تحليل داده ها نيز با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره انجام پذيرفت. يافته ها نشان داد كه آموزش مهارت‌هاي مراقبت از خود به‌طور معني‌داري موجب افزايش مهارت‌هاي اجتماعي در گروه آزمايش در مرحله پس‌آزمون، در مقايسه با گروه كنترل‌شده است (635/ 0=ἡ، 0/01˂P). همچنين يافته‌ها حاكي از آن بود كه آموزش مهارت‌هاي مراقبت از خود به‌طور معني‌داري موجب افزايش هر سه بعد همكاري (191 /0=ἡ، 0/01˂P)، ابراز وجود (222 /0=ἡ، 0/01˂P) و خويشتن داري (642/ 0=ἡ، 0/01˂P) در گروه آزمايش در مرحله پس‌آزمون، در مقايسه با گروه كنترل‌شده است. با توجه به نتايج حاصله مي توان گفت كه آموزش مهارت‌هاي مراقبت از خود مي‌تواند نقش قابل توجهي در ارتقاي مهارت‌هاي اجتماعي و متعاقب آن ارتقاي ارتباطات بين فردي دانش آموزان داشته باشد و اقدامات روان‌شناختي نظير آموزش مهارت‌هاي مراقبت از خود براي دانش آموزان بايد به صورت يك قانون درآمده و با جديت بيشتري دنبال گردد.