اثر بخشي تئاتر تعليمي-تربيتي(پداگوژي) بر رشد خود انگاره و انگيزش دانش آموزان دختر دوم ابتدايي شهرستان گرگان

مقدمه و هدف: امروزه كه شيوه هاي سنتي آموزش تا حد زيادي كارايي خود را از دست داده اند و يا استقبال انسانها از اين شيوه ها به شكل چشمگيري كاهش يافته است، تئاتر تعليم و تربيت بتواند بعنوان يك شيوه بهتر و موثرتر، دريچه هاي نوين آموزش را به روي انسانها بگشايد و شيوه هاي آموزش جديدتري را به آنها هديه كند. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير تئاتر تعليمي- تربيتي بر خودانگاره و انگيزش دانش آموزان دختر دوم ابتدايي شهرستان گرگان بوده است. بدين منظور سوالهايي به اين ترتيب مطرح شد: آيا تئاتر تعليمي-تربيتي بر رشد خود پنداره و انگيزش دانش آموزان دوم ابتدايي اثر دارد؟ مواد و روش‌ها: روش پژوهشي از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود.بدين منظور تعداد 40 دانش آموز بطور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جاي گرفتند و از پرسشنامه خودانگاره و انگيزش ليو، ونگ، پاركينس 2005 استفاده شد. روش تجزيه و تحليل داده ها شامل آمار توصيفي(شامل محاسبه ميانگين انحراف استاندارد تهيه و تنظيم جداول فراواني و نمودار) و آمار استنباطي شامل (تحليل كوواريانس) بود. نتايج: با توجه به مقايسه نتايج پيش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداري بين نتايج وجود دارد كه نشان مي دهد تئاتر تعليمي- تربيتي بر خودانگاره و انگيزش دانش آموزان دوم ابتدايي موثر است. نتيجه‌گيري: بطور كلي مي توان گفت روش هاي تدريس فعالانه و با مشاركت دانش آموز باعث مي شود تا براي يادگيري انگيزه بيشتري داشته باشند و در امر آموزش سهيم باشند. روي هم رفته شيوه و ابزار آموزش نقش مهمي در خودپنداره و اعتماد به نفس دانش آموزان خواهد داشت.