تاثير آموزش خودگويي مثبت بر سازگاري اجتماعي دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش خودگويي مثبت بر سازگاري اجتماعي دانش آموزان دختر پايه دهم انساني بوده است ،اين پژوهش از نوع آزمايشي با پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه شامل 40 نفر از دانش آموزان دختر پايه دهم رشته ادبيات و علوم انساني منطقه چهار شهر تهران بودند كه از طريق نمونه گيري خوشه اي دو مرحله اي در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند، ابزار جمع آوري داده ها پرسشنامه سازگاري سينها وسينگ بخش سوالات سازگاري اجتماعي و بسته آموزشي خودگويي مثبت كه طبق نظريه مايكنبام تدوين شده ، بوده است. داده ها با استفاده از آمار توصيفي(ميانگين،انحراف معيار) و آمار استنباطي (كوواريانس چند متغيره) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات سازگاري اجتماعي در پس آزمون گروه آزمايش نسبت به گروه گواه افزايش يافته است،با توجه به يافته هاي پژوهش آموزش خودگويي مثبت در افزايش سازگاري اجتماعي دانش آموزان موثر بوده است از آن جهت كه دانش آموزان در اجتماع مي توانند نيازهاي خود را تامين كنند و به اهداف خود دسترسي پيدا كنند پيشنهاد مي شود در مدارس آموزش هايي جهت خودگويي مثبت انجام گيرد