تأثير آموزش آگاهي واج شناختي بر حافظه ديداري و عملكرد نوشتن در دانش آموزان با اختلال در بيان نوشتاري

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين تاثير آموزش آگاهي واج شناختي بر حافظه ديداري و عملكرد نوشتن دانش آموزان با اختلال در بيان نوشتاري در پايه دوم ابتدايي شهرخرم اياد بود. روش: در اين مطالعه شبه-آزمايشي، از طرح پيش آزمون، پس آزمون با يك گروه كنترل استفاده شد. تعداد 30 نفر از دانش آموزان داراي اختلال در بيان نوشتاري از پايه دوم يك مدرسه ابتدايي به طور هدفمند و در دسترس انتخاب شدند و با استفاده از چهار آزمون، آزمون هاي هوشي وكسلر كودكان، آگاهي واج شناختي، اختلال بيان نوشتاري و حافظه ديداري كورنولدي مورد ارزيابي قرار گرفتند و سپس به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش در 13 جلسه آموزشي آگاهي واج شناختي شركت كردند، اما گروه كنترل فقط برنامه عادي مدرسه را دريافت نمود. تمامي دانش آموزان پس از جلسه سيزدهم و دو ماه پس از آن، با استفاده از آزمون حافظه ديداري كورنولدي مجدداً ارزيابي شدند. داده هاي به دست آمده با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين ميانگين نمرات حافظه ديداري گروه آزمايش و كنترل تفاوت معني‌دار وجود دارد. نتيجه گيري: مي توان نتيجه گرفت كه آموزش آگاهي واج شناختي سبب تقويت حافظه ديداري دانش آموزان با اختلال در بيان نوشتاري مي شود و تأثير آن پس از گذشت 2 ماه از برنامه آموزشي، باقي مي ماند. بنابراين، معرفي و اجراي اين برنامه آموزشي به عنوان روشي مؤثر در تقويت حافظه ديداري و به تبع آن عملكرد نوشتن دانش آموزان با اختلال در بيان نوشتاري از اهميت ويژه برخوردار است.