بررسي رابطه هوش اخلاقي با پرخاشگري دانش آموزان پايه ي ابتدايي شهرستان گلپايگان

هدف: بررسي رابطه هوش اخلاقي با پرخاشگري دانش آموزان پايه ي ابتدايي است. روش شناسي پژوهش: روش پژوهش همبستگي و از نظر هدف كاربردي مي باشد. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دبستان هاي شهرستان گلپايگان كه نيمسال96-95 مشغول به تحصيل بوده اند تشكيل داده است، و حجم نمونه به صورت نمونه گيري خوشه اي انتخاب شد. ابزار گردآوري اطلاعات پژوهش دو پرسشنامه هوش اخلاقي بوربا و سياهه خشم نواكو است و براي تحليل داده ها از آزمون tي مستقل استفاده شده است. همچنين براي بررسي فرضيه اصلي از ضريب همبستگي استفاده گرديده است كه با استفاده از شاخص‌هاي آماري تحليل گرديد. يافته ها: در سطح توصيفي از آماره هايي نظير توزيع فراواني، ميانگين و انحراف معيار و در سطح استنباطي براي تعيين توزيع نمرات از آزمون كلموگروف-اسميرنوف، و براي مقايسه متغيرها از آزمون t مستقل و براي برابري واريانس‌هاي هر متغير را در دو گروه از آزمون لِوِن، استفاده شده است. يافته هاي آزمون t مستقل نشان داد كه براي دانش‌آموزان پسر ارتباط معناداري بين هوش اخلاقي و پرخاشگري وجود ندارد، اما براي دانش‌آموزان دختر، با توجه به اينكه مقدار ضريب همبستگي برابر با 374/0 شده و مقداري منفي است،بنابراين بين هوش اخلاقي و پرخاشگري دانش‌آموزان دختر رابطه معنادار و معكوس وجود دارد.نتيجه گيري: بين هوش اخلاقي و پرخاشگري دانش‌آموزان دختر رابطه معنادار و معكوس وجود دارد.