تأثير يك دوره تمرينات ايروبيك بر اضطراب،افسردگي و ناسازگاري اجتماعي دانش آموزان داراي اختلال رفتاري

مقدمه و هدف: يكي از اولويت هاي امروز جوامع مختلف جهان، پرورش كودكاني سالم در بعد جسماني و رواني است؛ از طرفي افسردگي، اضطراب، بزهكاري، شكست تحصيلي ازجمله مشكلاتي به شمار مي‌آيند كه در دوران كودكي و نوجواني مشاهده مي‌شود، بنابراين ضروري است براي هدايت و تقويت نيروهاي بالقوه آنان به‌سوي سازندگي و تحول، بهداشت جسمي و رواني آنان حفظ گردد. تحقيق حاضر باهدف بررسي تأثير يك دوره تمرينات ايروبيك بر اضطراب،افسردگي و ناسازگاري اجتماعي دانش آموزان داراي اختلال رفتاري انجام شد. مواد و روش‌ها: جامعه آماري تحقيق حاضر را كليه دانش آموزان دختر 8 تا 12 ساله شهرستان شهر قدس تشكيل دادند. نمونه آماري شامل دانش‌آموز داراي اختلال رفتاري بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. در اين پژوهش از پرسشنامه اختلالات رفتاري كودكان راتر (1975)، به‌منظور سنجش عوامل اختلال رفتاري دانش آموزان استفاده شد. گروه تجربي ﺑﻪ ﻣﺪت 6 ﻫﻔﺘﻪ و ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ 3 ﺟﻠﺴﻪ به مدت 45 دقيقه مورد مداخله قرار گرفت. داده‌ها به‌وسيله آزمون كولموگروف-اسميرنوف و تجزيه‌وتحليل كوواريانس در سطح معني داري (05/0≥P) تجزيه‌وتحليل شد. نتايج: نتايج نشان داد تمرينات بر اختلال اضطراب و افسردگي (001/0P=) و ناسازگاري اجتماعي (001/0P=) دانش آموزان 12-8 سال اثر معناداري دارد. نتيجه گيري: با توجه به يافته‌ها نتيجه مي‌گيريم، ورزش به‌عنوان يك درمان غيرتهاجمي و غير دارويي نه‌تنها بر روي مؤلفه‌هاي سلامت به‌صورت مستقيم تأثير مي گذارد بلكه به علت تأثير مثبت و كارساز آن بر عوامل رواني و عاطفي مي‌تواند تأثير بسزايي بر ارتقاي سلامت روان داشته باشد.