بررسي اثربخشي آموزش گروهي ابراز وجود بر تفكر انتقادي و خلاقيت دانش آموزان متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش گروهي ابراز وجود بر تفكر انتقادي و خلاقيت در دانش آموزان متوسطه دوم انجام شد. پژوهش از نظر اجرا آزمايشي و از نوع طرح هاي پيش آزمون_پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر پايه دوم و سوم دبيرستان شهيد مطهري شهرستان ساري بوده است. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از دانش‌آموزاني بودند كه به‌طور تصادفي انتخاب شدند و سپس در دوگروه كنترل و آزمايش نيز به طور تصادفي جايگزين شدند. گروه آزمايش 9 جلسه 90 دقيقه‌اي آموزش ديدند و پيش آزمون و پس آزمون براي هر دو گروه كنترل و آزمايش اجرا گرديد. در اين پژوهش از دو پرسشنامه¬ي تفكر انتقادي كاليفرنيا (1990) و تفكر خلاق عابدي (1363) استفاده شده است. داده¬هاي پژوهش با استفاده از آزمون‌هاي توصيفي (ميانگين، انحراف معيار) و استنباطي (تحليل كوواريانس) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد تاثير آموزش ابراز وجود بر تركيب خطي دو متغير معني دار است وآموزش ابراز وجود بر نوآوري ارتقا يافته (تركيب خطي دومتغيير)تاثير معناداري داشته است به اين معنا كه ابراز وجود بر نوآوري خلاقانه مؤثر مي‌باشد(05/0P ). همچنين آموزش ابراز وجود موجب افزايش ميزان خلاقيت دانش‌آموزان شد، اين افزايش در مقايسه با گروه كنترل كه هيچ گونه آموزشي نديده بودند معنا دار بود. (05/0P ). اندازه اثر اين روش بر خلاقيت 88/31 درصد بود در حاليكه آموزش ها بر تفكر انتقادي به تنهايي تاثير معناداري نداشت. بنابراين مي توان پيشنهاد كرد از آموزش ابراز وجود به منظور ارتقاء سطح خلاقيت و نوآوري خلاقانه نوجوانان در آموزش و پرورش استفاده شود.