تاثير آموزش گروهي مهارت هاي ارتباطي بر سازش يافتگي و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدايي شهرستان قائمشهر

هدف از پژوهش حاضر، تاثير آموزش گروهي مهارت هاي ارتباطي بر سازش يافتگي و احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدايي شهرستان قائمشهر است. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، نيمه تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري آن را، كليه دانش آموزان دختر دوره دوم ابتدايي شهرستان قائمشهر به تعداد 9536 نفر تشكيل مي دهند كه تعداد 60 نفر (30 نفر گروه آزمايش و 30 نفر گروه كنترل) با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده ها از پرسش نامه سازش يافتگي سينها و سنگ (1993) و پرسش نامه احساس تعلق به مدرسه بريو و بتي (2005) استفاده شد. روايي صوري و محتوايي ابزارها به تاييد متخصصان رسيد و پايايي آنها با استفاده از آزمون ضريب آلفاي كرونباخ براي سازش يافتگي 801/0 و احساس تعلق به مدرسه 834/0 محاسبه شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كواريانس چند متغيره (مانكوا) استفاده شد. نتايج نشان داد كه؛ آموزش گروهي مهارت-هاي ارتباطي به طور معناداري موجب افزايش سازش يافتگي و احساس تعلق به مدرسه در دانش-آموزان دختر دوره دوم ابتدايي شهرستان قائمشهر شده است.