رابطه‌ي سبك‌هاي تفكر و شيوه‌هاي يادگيري با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان متوسطه‌ي دوم

سبك‌هاي تفكر و شيوه‌هاي يادگيري دانش‌آموزان، از عواملي هستند كه موجب پيشرفت تحصيلي متفاوتي در بين دانش‌آموزان مي‌شود. هدف اين پژوهش تعيين رابطه‌ي سبك‌هاي تفكر و شيوه‌هاي يادگيري با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دبيرستاني است. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. افراد نمونه اين پژوهش از بين دانش آموزان دوره دوم متوسطه با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي به تعداد 498 نفر انتخاب شد. براي اندازه‌گيري متغيرها از معدل تحصيلي دانش‌آموزان و از دو ابزار سياهه‌ي يادگيري كلب (LSI) و پرسشنامه‌ي سبك تفكر استرنبرگ و واگنر (1992) استفاده شد. نتايج تحليل رگرسيون چندگانه گام به گام نشان داد از بين هفت متغير پيش‌بيني كننده فقط متغيرهاي شيوه‌‌هاي يادگيري مفهوم سازي انتزاعي، تجربه عيني، و مشاهده‌ي تأملي توانستند به‌طور معناداري در پيش‌بيني متغير پيشرفت تحصيلي سهيم باشند. نتايج به ‌دست ‌آمده بيانگر اين است كه برخي از شيوه‌هاي يادگيري در پيش‌بيني پيشرفت تحصيلي موثر هستند. در اين خصوص معلمان مي توانند براي افزايش يادگيري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان بر اين شيوه‌هاي يادگيري تأكيد نموده و اين شيوه‌ها را آموزش دهند.