بررسي برخي عوامل انگيزشي مؤثر بر مشاركت والدين در امور تحصيلي فرزندان بر مبناي مدل فرايند مشاركت والديني

پژوهش حاضر به دنبال آزمون توان سطح 1 مدل «فرايند مشاركت والديني» هوور-دمسي و سندلر (2005) در توضيح رفتارهاي مشاركتي والدين دانش آموزان كلاس هفتم مي‌باشد، تا توان اين سطح از مدل را در توصيف نحوۀ مشاركت والدين بررسي نمايد و بتواند سازه هاي والديني مؤثر بر رفتارهاي مشاركتي آنها را مورد بررسي قرار دهد. نمونۀ مورد بررسي 260 نفر از مادران دانش آموزان دختر و پسر كلاس هفتم (124 دختر و 136 پسر) بودند كه به روش تصادفي خوشه اي چند مرحله اي از مدارس دوره ي اول متوسطه شهر اهواز انتخاب گرديدند. ابزار اين پژوهش شامل پرسشنامه ي مشاركت والديني (فرم والدين) هوور-دمسي و سندلر (2005) است. اطلاعات در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج الگويابي معادلات ساختاري نشان دادند ديدگاه هاي روانشناختي فردي والدين كه در اين سطح با عنوان باورهاي انگيزشي والدين معرفي مي شوند با رفتارهاي مشاركتي والدين رابطه دارد. همچنين، بررسي فرضيه ي پژوهش همچنين نشان داد ادراك والدين از دعوت جهت مشاركت پيش بيني كننده ي خوبي براي رفتارهاي مشاركتي آنهاست. اما، فرضيه ي ديگر اين پژوهش، رابطه ي علّي مثبت بافت زندگي ادراك شده ي والدين با رفتارهاي مشاركتي آنها است كه مطابق نتايج اين پژوهش، مورد تأييد قرار نگرفت. يكي از دلايل تأييد نشدن اين مسير در پژوهش حاضر، مي تواند همبستگي بالاي متغير بافت زندگي و باورهاي انگيزشي والدين باشد كه پژوهشگر پيشنهاد مي كند با ايجاد تغييراتي بر مبناي مطالعات گسترده تر، اصلاحاتي در مدل انجام شود.