اثربخشي آموزش مهارت هاي يادگيري خود تنظيمي در مولفه هاي انگيزشي و عملكرد تحصيلي دانش آموزان دبستاني

پژوهش حاضر به منظور شناخت ميزان اثر بخشي راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي برانگيزش، خودكارآمدي و عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان دخترپايه پنجم ابتدايي در درس علوم طراحي و اجرا شد. بدين منظور دو كلاس به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي به عنوان نمونه انتخاب شدند. يكي از كلاس ها به عنوان گروه آزمايش انتخاب شد و به آنها برنامه آموزش خودتنظيمي در 12 جلسه 1 ساعته ارائه گرديد و گروه كنترل برنامه اي را دريافت نكردند. روش تحقيق آزمايشي و طرح آن از نوع شبه آزمايشي، پيش آزمون- پس آزمون بود . براي اندازه گيري متغيرها از پرسشنامه انگيزش تحصيلي هارتر(1981) و پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي(مك ايلروي و بانتينگ (2001)و براي پيشرفت تحصيلي از نمرات مستمر نيمسال تحصيلي علوم و همچنين آزمون محقق ساخته چهارگزينه اي استفاده شد. پرسشنامه ها قبل و بعد از آموزش در اختيار دانش آموزان قرار گرفت. جهت تحليل داده ها از روش آماري تحليل كوواريانس تك عاملي استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي بر انگيزش و خودكارآمدي تحصيلي دانش آموزان در سطح (05/0 P) اثر معنادار داشته است. همچنين عملكرد تحصيلي دانش آموزان در درس علوم به صورت معناداري افزايش يافت.