اثر تراز آب زيرزميني بر جابه جايي ديوار ديافراگمي و خاك در گودبرداري هاي مهارشده

در اين مقاله اثر تراز آب زيرزميني بر جابه‌جايي خاك و ديوار ديافراگمي در گودبرداري‌هاي عميق در ماسه به روش عددي تفاضل محدود ارزيابي گرديده است. گود با عمق 12 متر با ديوار نگهبان ديافراگمي با طول 20 و ضخامت 8 /0 متر در سه نوع ماسه سست، متوسط و متراكم در ترازهاي آب با اعماق صفر، 4 و 8 متري بررسي شده‌اند. بررسي‌هاي پژوهش حاضر مشخص نمود با كاهش تراز آب زيرزميني نشست خاك خصوصاً در خاك‌هاي متراكم كاهش يافته و حداكثر نشست خاك به‌سوي فواصل دورتر از ناحيه حفاري منتقل مي‌گردد. ارزيابي حاضر نشان داد كه كاهش تراز آب باعث انتقال حداكثر تغيير مكان ديوار از پنجه به اواسط ديوار است؛ همچنين پايين بودن تراز آب زيرزميني باعث حركت ديوار به سمت خارج گود در نواحي بالاي ديوار خصوصاً در خاك‌هاي سست مي‌گردد.