ارزيابي عملكرد سيستم پوششي تك لايه در كنترل ورود اكسيژن به درون مصالح باطله زيرين در سدهاي باطله سولفيدي معادن

زهاب اسيدي معدن ناشي از اكسيداسيون كاني هاي سولفيدي موجود در باطله هاي معدني يكي از چالش هاي زيست محيطي در صنعت معدنكاري مي باشد.از سيستم هاي پوششي روي مواد زائد معدني بعنوان روشي موثر براي پيشگيري يا كاهش توليد زهاب اسيدي استفاده مي شود.يكي از اين روش ها استفاده از سيستم پوششي تك - لايه مي باشد كه در اين سيستم تراز آب نزديك سطح باطله ها باقي مي ماند. در اين تحقيق با استفاده از مدلسازي عددي در نرم افزار VADOSE/W رفتار اين پوشش در كنترل گاز اكسيژن ورودي از سيستم پوشش مورد ارزيابي قرار گرفت. سناريوهاي مختلفي براي مدلسازي تعريف گرديد كه شامل چهار پروفيل مختلف پوشش ريزدانه روي باطله هاي ريزدانه (پروفيل FF) ، پوشش درشت دانه روي باطله هاي درشت دانه (پروفيل CC)، پوشش درشت دانه روي باطله هاي ريزدانه (پروفيل CF) و پوشش ريزدانه روي باطله هاي درشت دانه (پروفيل FC )مي باشند. نتايج محاسبات نشان داد كه عمق تراز آب قوي ترين كنترل بر ورود اكسيژن مي باشد ، به طوري كه هيچ پروفيلي با تراز آب 1متر اجازه اكسيداسيون باطله ها را نداده و جريان هاي اكسيژن در حالت تراز آب 1متر تقريبا برابر صفر مي باشند. ماكزيمم عمق نفوذ اكسيژن در پروفيل هاي CC و FC اتفاق مي افتد كه پتانسيل باطله هاي درشت دانه را براي نفوذ اكسيژن نشان مي دهد. براي پروفيل هاي CF و FF كه شامل باطله هاي ريزدانه واكنش پذيرند، نفوذ اكسيژن به درون باطله هاي ريزدانه خيلي كم مي باشد. به جز پروفيل CC براي پقيه پروفيل ها جريان هاي محاسبه شده كمتر از 11 مول برمترمربع برسال مي باشند كه تاييدي بر كارايي پوشش ها مي باشد. پروفيل FF بهترين سناريوي ممكن بوده كه جريان صفر براي آن محاسبه شده است. مصرف اكسيژن در پوشش باعث كاهش جريان اكسيژن ورودي به درون باطله هاي سولفيدي مي شود و در برخي پروفيل ها آن را به صفر كاهش مي دهد و باعث مي شود عمق نفوذ اكسيژن و غلظت سطح مشترك پوشش و باطله ها كاهش يابد. از نتايج اين تحقيق مي توان در طراحي سيستم هاي پوششي براي محل هاي دفع مواد زائد معدني سولفيدي استفاده كرد.