تأثير راستاي بال بادبند و موقعيت آن نسبت به سخت كننده هاي تير پيوند بر رفتار چرخ هاي غير الاستيك بادبندهاي واگرا

به منظور اصلاح نقايصي كه در سيستم هاي قاب خمشي و مهاربندي همگرا وجود دارد، بررسي و مطالعات بر روي قاب هاي مهاربندي شده برون محور، از دهه 70 ميلادي به صورت گسترده اي آغاز شد. خروج از مركزيت بادبندها در اين قاب ها با پارامتر e نمايش داده مي شود. تير پيوند ضعيف ترين قسمت قاب بوده و بخش عمده استهلاك انرژي ناشي از زلزله در اين ناحيه صورت مي پذيرد. آيين نامه AISC 2005 ضوابطي را براي حصول اطمينان از عملكرد شكل پذير اتصلات EBF واينكه تغيير شكل پلاستيك، ابتدا در تير پيوند اتفاق بيفتد تعيين ميكند. طبق اين ضوابط، ميزان دوران پلاستيك تير پيوند كه در آيين نامه مقرر شده است، بايد قبل از شكست و افت قابل ملاحضه مقاومت در اتصال اتفاق بيفتد. همچنين يكسري ضوابط مربوط به سخت كننده هاي انتهايي، پهنا و ضخامت و فواصل آنها از يكديگر با توجه به طول تير پيوند در نظر گرفته شده است. مطالعه اين ضوابط و الزامات نشان مي دهد اين دستورالعمل ها مستقل از شكل اتصال، راستاي مهاربند و همچنين آرايش سخت كننده ها در طول تير پيوند مي باشند. در حالي كه به نظر مي رسد تأثير محل قرارگيري سخت كننده ها در نقطه اي خاص (محل تقاطع خط مركزي تير پيوند با مهاربند) از طول تير پيوند با توجه به راستاي بادبند روي رفتار غير الاستيك تير پيوند قابل ملاحظه است. لذا در اين مقاله، با بررسي خصوصيات رفتاري ناشي از تناسبات هندسي اجزاي متشكله تير پيوند (بخصوص زاويه بادبند و محل قرارگيري سخت كننده ها) سعي مي شود به رويكردي دست يافت كه بتوان از حداكثر ظرفيت دوران پلاستيك در راستاي استهلاك هر چه بيشتر انرژي تحميل شده به سيستم سود برد.