بررسي ارجحيت هويت فرهنگي بر اقليم در معماري بر اساس الگوهاي خارجي و داخلي با رويكردي كاربردي (نمونه موردي تربت جام)

سخن را از شهر و اقليم آغاز مي كنيم،تا بدان جاييكه اين دو عنصر انسان ساخت و طبيعي ارتباط تنگاتنگي را نسبت به هم حفظ كرده و هويت متفاوتي را رقم مي زند.هويت شهري و پيوند هاي آن با ريشه هاي چندين ساله خود،عواملي كه سبب پيدايش شهر مي شوند و عواملي كه به تحكيم هويت شهر كمك مي كنند و همچنين بررسي مسائلي كه جايگاه خود را در طول دوره هاي متمادي از دست داده و سعي بر برچيدن هويتي جديد و القايي بر شهر مي شود.هدف تاكيد بر طراحي محيط هاي متناسب با فرهنگ جامعه است.فضاهايي كه بتوانند بازتابي از نظام ذهني افراد بوده و رفتار مطلوب را به مردم متذكر شوند.چرا كه آنچه كه مردم يك جامعه را با همه ي تفاوتهاي قومي و نژادي و گويشي و ديني و مذهبي و اقليمي گرد هم مي نشاند و از آنان ملتي واحد مي سازد همين فرهنگ و تاريخ و زبان و مفاخر ادبي و تاريخي مشترك است. در سراسر جهان حفاظت از اين گونه هويت كه بر ارزش تاريخي جامعه مي افزايد از اهميت ويژه اي برخوردار است چرا كه ميراث مشترك متعلق به تمام افراد آن جامعه بوده و حفاظت از آن نيز مستلزم برچيدن استراتژي هاي اساسي كه مورد توجه مسئولين مي بايست قرار بگيرد.در اين روش كه از نوع توصيفي-تحليلي است،داده ها و مولفه ها بر اساس بازديدهاي ميداني و مطالعات كتابخانه اي- اسنادي مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج بررسيها نشانگر عدم استفاده از فرصتهاي مناسب در بافت به دليل فقدان برنامه ريزي و ضعف مديريتي است ،يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه با در نظر گرفتن نقاط قوت و با بهره جستن از فرصت هاي موجود در منطقه مي توان استراتژي هايي مبني بر احيا هويت فرهنگي جامعه و پيشبرد فرآيند توسعه شهري در اين راستا صورت گيرد.نوسازي بافت فرسوده و تاريخي و انتخاب عناصر مدرن شهري جهت احيا شهر از آيتم هاي مورد بحث در اين تحقيق است.