شيوه‌هاي مناسب‌سازي محيط شهري بر اساس توانمندي كم‌بينايان و نابينايان

فراهم كردن بستر مناسب براي دسترسي و حضور همه گروه‌هاي جامعه در محيط شهر، و همچنين تامين امنيت همه آنها از وظايف مديريت يكپارچه شهري است. كم‌بينايان و نابينايان دسته‌اي از معلولين هستند كه به دليل فقدان و يا ضعف بينايي دچار محدوديت شده، و توانايي حركت امن و آزاد در محيط شهري را از دست داده‌اند. فضاهاي شهري براي اين دسته از شهروندان ناشناخته باقي مي‌ماند. حس ناامني و ترس از محيط در اين گروه‌ سبب مي‌شود تا متاسفانه اغلب آنها حضوري فعال و موثر در جامعه نداشته باشند. از سوي ديگر اين افراد توانايي فوق‌العاده‌اي در دو حس شنوايي و لامسه دارند. بهسازي و مناسب‌سازي محيط شهري براي كم‌بينايان و نابينايان، با هدايت اين افراد و كمك به جهت‌يابي در فضاهاي شهري، محيطي امن فراهم كرده و از ايجاد معلوليت‌هاي جديد براي اين دسته از شهروندان نيز جلوگيري خواهد كرد. نوشتار حاضر كه بخشي از نتايج طرح پژوهشي تدوين دستورالعمل بومي تجهيز فضاهاي شهري به كفپوش‌هاي لمسي ويژه كم‌بينايان و نابينايان در شهرداري مشهد است، تلاش دارد تا با بررسي و شناخت دقيق توانمندي‌ها، نيازها، و محدوديت‌هاي كم‌بينايان و نابينايان، به طراحي جزئيات مناسب‌سازي محيط شهري با استفاده از نوار بساوايي بپردازد. روش تحقيق در اين پژوهش مطالعات كتابخانه‌اي، مصاحبه با نمايندگان انجمن نابينايان استان خراسان رضوي، مطالعات ميداني و همچنين تجربه پنج ساله نگارنده در اين زمينه است.