آسايش حرارتي و بهينه سازي مصرف انرژي در شهر بم در پناه معماري اقليم گرا

با شروع مدرنيته ساخت مسكن با پيشرفت تكنولوژي هاي متكي بر انرژي هاي فسيلي افزايش يافت به گونه‌اي كه برخي با طرح معماري بين‌المللي و منشور آتن، تامين رفاه و آسايش حرارتي كاربران را بدون تكيه بر اصول طراحي اقليمي و بومي ميسر دانستند. تحول صنعتي انسان را از زندگي در طبيعت به زندگي در شهر كشانيد. با پيشرفت فناوري، الگوي زندگي دگرگون شد، به نحوي كه انسان‌ها براي گرم كردن خود به جاي پوشش بيشتر و استفاده از لباس‌هاي گرم، از سوخت‌هاي فسيلي به عنوان گرم‌كننده استفاده نمودند. بادگيرها، سايبان‌ها و نورگيرها در ساختمان جاي خود را به تأسيسات گرمايشي و سرمايشي دادند. به اين ترتيب تكنولوژي آسايش و راحتي روزافزوني رابراي انسان فراهم كرد. درنتيجهِ هجوم شهرنشيني بسياري از زمين‌هاي طبيعي و جنگل‌ها دستخوش تغييرات شدند. براي ادامه زندگي دراين چرخه احتياج انسان به انرژي بيشتر شده، ولي اكنون در مرحله‌اي قرارداريم كه منابع انرژي رو به اتمام هستند. با اين نگرش و لزوم كاهش مشكلات، ايجاد ساختمان‌هاي سبز و در عين حال پايدار با توجه به مشكلات زيست‌ محيطي كه وجود دارد برجسته مي شود. لذا با بررسي اصول طراحي در اقليم گرم و خشك، شناسايي عوامل شكل دهنده اقليم و تحليل اطلاعات سالنامه هاي هواشناسي براي شهر بم سعي بر آن است راهكارهايي در جهت ايجاد آسايش حرارتي مطلوب در ساختمان هاي نوين اين شهر كه هنوز پس از زلزله ساخته مي شوند ارائه گردد، تا به يك آسايش حرارتي مطلوب ضمن بهينه سازي در مصرف انرژي دست يابند. همچنين نتايج حاصل از اين پژوهش مي تواند در بازسازي مناطق زلزله زده در شهرهاي استان هاي كرمان و كرمانشاه همچون هجدك، سرپل ذهاب و ... مورد استفاده قرار گيرد.