مقايسه ميان خوانايي مسير در طراحي بازارهاي سنتي و امروز نمونه موردي: (بازار تهران، بازار تبريز– مجتمع پالاديوم، مجتمع الماس شرق)

مسيرهاي ‌ارتباطي به عنوان عضو اصلي تشكيل دهنده و لاينفك فضاهاي شهري ميباشد،كه حركت از طريق آن انجام ميشود. خوانايي مسيرهاي ‌ارتباطي به افراد كمك ميكند راه خود را به درستي تشخيص دهند و از محيط اطراف خود آگاهي داشته باشند. درك نادرست از مسير و عدم امكان تشخيص آن، موجب ايجاد حس ترس و سردرگمي افراد ميشود، كه اين موضوع در فضاهاي تجاري موجب ضرر و زيان خواهد شد. امروزه طراحي مسيرهاي مجتمع هاي تجاري با عدم خوانايي بيشتري نسبت به بازارهاي سنتي روبرو شده است. در ابتدا تصور ميشود كه با ارائه تابلوها، علايم و نقشه‌ها ميتوان برخوانايي مسيرارتباطي افزود، اما در بسياري از موارد همين علائم موجب سردرگمي افراد ميشود. لذا بهتر است در طراحي به ايجاد مسيرهاي خوانا توجه نمود. در اين پژوهش با روش قياسي تحليلي و استدلال منطقي به بررسي عوامل خوانايي مسير و مقايسه آنها در دو بازار سنتي و دو مركز تجاري امروزي پرداخته شده است. به صورت خلاصه مي توان راهكارهايي مانند ساختار و هندسه مسيرها، حوزه هاي فضايي، استفاده از نشانه ها در نقاط مرجع، سيركولاسيون داخلي، حداقل نقش تفريحي و حداكثر نقش كاركردي مسير را به عنوان مهمترين عوامل خوانايي مسيرهاي ارتباطي در بازارهاي سنتي كه در طراحي مراكز تجاري امروز به برخي از آنها كمتر توجه شده است ، معرفي نمود.