بررسي تاثير اندازه المان و تعداد نقاط انتگرال‌گيري بر محاسبه ضريب تمركز تنش با استفاده از روش المان محدود توسعه يافته

يكي از مهمترين مسائل مطرح در مكانيك جامدات، شكست و گسترش ترك مي باشد. با پيشرفت روزافزون علم مكانيك شكست تحقيقات فراواني در مورد پديده شكست در اجسام، توسط روش هاي نوين عددي صورت گرفته است. روش المان محدود توسعه يافته برپايه مفاهيم تقسيم بندي واحد، با استفاده از توابع غني ساز و درجات آزادي اضافي، ترك را در داخل جسم شبيه سازي مي كند، كه برخلاف روش المان محدود نياز به اصلاح شبكه بندي در اطراف ترك نمي باشد. در اين مقاله روش المان محدود توسعه يافته با استفاده از تكنيك انتگرال اثر متقابل جهت ارزيابي مود اول و مود دوم ضريب تمركز تنش مورد استفاده قرار گرفته است. از اين روش جهت محاسبه ضريب تمركز تنش صفحه داراي ترك لبه استفاده شده است. نتايج حاكي از اين است، در صورت استفاده از روش زير المان و استفاده از يك شبكه 5×5 انتگرال گيري در هر زير المان منتج به خطاي كمتر از 1% در ميانگين خطاي ماتريس سختي مي گردد. با توجه به بررسي هاي به عمل آمده مشخص گرديد در هنگام محاسبه ضريب تمركز تنش، نقش اندازه المان ها در مدل اجزاي محدود از خطاي به وجود آمده در ماتريس سختي پررنگ تر است.