راهكارهاي طراحي معماري مناسب در مجتمع مسكوني سالمندان با تاكيد بر كيفيت محيط

طبق آمار شمار سالمندان فعال و هشيار ما رو به افزايش است و اكثر سالمندان قادر به انجام امور شخصي خود و زندگي به طور مستقل مي باشند. اين در حالي است كه افزايش بلندمرتبه سازي و عدم رعايت ضوابط و استانداردهاي طراحي براي سالمندان و در نتيجه نبود مسكن مناسب، باعث انزوا و طرد شدن سالمند از جامعه گرديده است. از طرفي سالمندان به دليل شرايط سني و كاهش نسبي فعاليت هاي كاري، اوقات فراغت بيشتري دارند و در برنامه ريزي براي سالمندان بايد به اين نياز سالمند پاسخي صحيح داده شود. باوجود اينكه مسكن، يكي از نيازهاي اساسي و اوليه هر انسان بشمار مي آيد، تنها گزينه موجود براي سكونت سالمندان، خانه هاي سالمندان با فضايي سرد و بي روح است، در حالي كه بسياري از سالمندان توانايي زندگي در مسكن مستقل را دارند. بنابراين يك مجتمع مسكوني كه بتواند با حفظ استقلال سالمند، پاسخگوي ساير نيازهاي اين قشر باشد و در عين حال ارتباط سالمند را با همسالان خويش، خانواده و جامعه حفظ كند، مي تواند پاسخي مناسب براي سكونت سالمندان باشد. بانگاهي به آمار و ارقام ميتوان دريافت كه اگر چالش قرن بيستم فقط زنده ماندن بوده، چالش قرن حاضر زندگي با كيفيتي برتر است. هرچند كه عوامل بسياري بر كيفيت زندگي سالمندان تاثير گذارند، در اين پژوهش سعي شده است در حوزه معماري و با تاكيد بر ويژگي هاي محيطي، راهكارهايي جهت ارتقا كيفيت زندگي سالمندان ارائه گردد. در اين راستا، با مرور منابع موجود در اين زمينه، در ابتدا براي سكونت سالمندان فعال جامعه، مجتمع مسكوني ويژه سالمندان پيشنهاد شده، سپس با توجه به نظريات انديشمندان، عواملي كه باعث كيفيت محيط زندگي سالمندان مي گردد، شناسايي و مهمترين آنها براساس اهداف پژوهش معرفي و با توجه به عوامل مذكور، راهكارهاي معماري جهت كاربردي نمودن يافته هاي پژوهش ارائه شده است.