بررسي تئوري ارزيابي محيطي در محله كوي امام اصفهان

روانشناسي محيطي علمي است كه به تنظيم رابطه دياليكتيكي ميان انسان و محيط مي پردازد. در اين رابطه ميان انسان و محيط معاني و احساس هايي كه از محيط در ذهن انسان شكل مي گيرد داراي اهميت است. يكي از تئوري هاي روانشناسي محيطي كه به اين موضوع مي پردازد، تئوري ارزيابي محيطي است؛ اين تئوري هشت متغير شامل خوشايندي، آرامش، هيجان انگيز و تحريك كنندگي به عنوان ويژگي هاي مثبت محيط و ناخوشايندي، بي روح، كسل كنندگي و اضطراب به عنوان ويژگي هاي منفي محيط معرفي مي كند. هدف از اين پژوهش بررسي متغيرهاي تئوري ارزيابي محيطي در محله كوي امام اصفهان است. در راستاي هدف مشخص شده سوال پژوهش اين است كدام بخش هاي محله كوي امام ويژگي هاي مثبت و كدام بخش هاي محله ويژگي هاي منفي متغيرهاي ارزيابي محيطي را دارد و در پي آن چه دلايلي باعث به وجد آمدن آنها شده است. روش استفاده توصفي-تحليلي و جامعه آماري، ساكنين محله كوي امام بوده اند. در پايان مشخص شد كه عوامل موثر بر متغيرهاي تئوري ارزيابي محيطي در محله كوي امام به دو بخش محيطي (كاربري زمين، پوشش گياهي، نور پردازي و نظاير اينها) و اجتماعي (گروه هاي اجتماعي، الگو هاي رفتاري، تعاملات اجتماعي و نظاير اينها) قابل تقسيم بندي است.