تقدّس گياهان دارويي در اساطير و مذاهب دنياي باستان (مطالعه موردي: ايران، هند و بين‌النهرين)

The Sanctity of Herbs in Myths and Ancient Religions: A Case study of Iran، India، and Mesopotamia

يكي از درمان‌هاي ابتدايي و بسيار قديمي كه بشر به‌كاربرده، استفاده از گياهان است و گياه‌درماني در رأس روش‌هاي درماني قرار داشته است. اعتقاد به گياهان بهي بخش در تاريخ بسياري از تمدن‌ها، مذاهب و باورهاي مردمان پيشين وجود داشته است. به دليل عدم وجود ديگر روش‌ها و لوازم درماني، بالطبع استفاده از گياهان دارويي چنان مورد توجه قرار داشت كه برخي از آن‌ها مورد تقديس قرارگرفته، به اسطوره‌ها راه‌يافته و حتي سلك خدايان درآمدند. در اوستا اقسام مختلف گياهان براي درمان بخشيدن به بيماري‌هايي است كه اهريمن از جهت آفريدگان پديد آورده است. اسطوره سومريان در باب خلقت گياهان شفابخش، به پديد آمدن خداي گياهان نين سار منتهي مي‌شود، باور به پيدايش نخستين انسان از گياه مقدس و يافتن جاودانگي و آب حيات در عصاره گياهان، در جهان‌بيني اسطوره‌اي بسياري از تمدن‌ها انعكاس دارد.

A common means of therapy from ancient times had been the use of herbs. The belief in the healing power of herbs had been widespread among civilizations and religions. The sanctity of the herbs lies in the fact that other methods of treatment could not be practiced at the time. That is the reason for the inclusion of such herbs in the myths. There are many different herbs referred to in the Avesta which can heal illnesses incurred by the devil. A Sumerian myth about the creation of herbs leads to the creation of herbs God Ninsar . The belief suggesting the creation of the human species from a sacred herb with immortality induced by them is among the myths of many civilizations