بررسي تطبيقي نقاشي هاي موجود در سقانفارها و تكاياي قديمي مازندران

سقانفارها و تكاياي قديمي دوران قاجار در مازندران بناهايي هستند كه اغلب دركنار هم ساخته شده اند. سقانفار بناي بومي مازندران است و به غير از استفاده ي مذهبي در مزارع نيز مورد استفاده است. اين دو بنا پر از تزيينات و نقاشي هستند. آنچه اين مقاله به دنبال آن بوده است ، وجه تمايز اين دو بنا از يكديگر درعين شباهت هاي بسيار زياد آن هاست. در اين مقاله نقوش تصوير شده در اين دوبنا به روش توصيفي-تحليلي مورد بررسي قرار گرفتند; اين نقوش در فرم و همچنين محتوا بسيار مشابه هستند. تصاوير موجود و تكنيك هاي مورد استفاده در آنها يكسان است و هنرمند در تكنيك خود براي دو بنا تمايزي قايل نشده است.تصاوير در دودسته ي مذهبي و غيرمذهبي دسته بندي شده اند و آنچه كه نقش شده است در اين دو بنا شبيه به هم است، اما آنچه در اين دوبناي تحت بررسي موجب تمايز آن دو از يكديگر گشت، فراواني استفاده از مضامين بوده است. تكايا داراي بُعد معنوي و آسماني بيشتري هستند و سقانفارها زميني ترند! در تكايا گذشته از نقوش اسليمي، تصاوير غالب تصاوير مربوط به واقعه ي عاشورا هستند. تصاوير مربوط به داستان هاي عاميانه، اساطير شاهنامه و اعمال روزانه را در سقانفارها به مراتب بيشتر مي بينيم. هنرمند روستايي با توجه به اينكه سقانفارها مورد استفاده ي جوانان هستند، از اين مكان جهت انتقال مفاهيم فرهنگي و ارزش هاي اخلاقي و ديني بهره برده است.