گذر هنر از راه فهم

آموختن و بهره بردن درست از قواعد پرداختن فضا و مكان و بالا بردن سطح دريافت مخاطب، امري است كه معمار و هنرمند به آن نظر دارند، چون از اين راه مي توانند بين لايه ي ظاهر با لايه يا لايه هاي باطني اثر، ربط درستي بيابند و بسازند. يك ابزار كارا در اين راه، پرداختن به فرم و حجم اثر است(نام بردن از حجم، نظر به بعد سوم را ناگزير مي كند، اما در اين جا، هر حجمي، چه فقط محسوس و چه فقط ملموس، يا هم محسوس و هم ملموس مطلوب ماست). آنچه در اين نوشتار مورد بررسي قرار مي دهيم درستي اين نظر است كه اگرچه فرم، پيش از حجم، خود را مي نماياند، اما مخاطب در موقع مواجهه، مي تواند از آن سطحي از زيبايي شناسي كه شهود را موثرترين عنصر دريافت مفهوم اثر مي داند، بگذرد و ديگر كيفيت هاي حسي را بجويد و آن ها را با يك مرجع از همان كيفيت، كه درستي آن را پذيرفته است، بسنجد و از راه اين مقايسه، به فهم مطلوب تري از اثر نايل آيد.