پايداري و الگوهاي انعطاف پذيري در طراحي كانون پرورش فكري براي كودكان

در سالهاي اخير، بخش قابل توجهي از اوقات فراغت كودكان به تماشاي تلويزيون سپري مي شود كه نتيجه آن كاهش تحرك فيزيكي،آگاهي هاي محيطي و عدم تعامل آنان با محيط پيرامون مي شود. جايي براي بازي كردن، بروز هيجان وخلاقيت وجود ندارد. خلاقيت كودكان به قدرت و خيال پردازي آنان بستگي دارد و كودك كنجكاويش را همراه با بازي در دنيايش انجام ميدهد. بنابراين محيط اطراف بايد مطابق با فعل و انفعال درونش بوده و حس كنجكاوي او را بر انگيزد و او را به آموختن تشويق نمايد، كه نيازمند انعطاف پذيري محيط است. توسعه پايدار يكي از بحث هاي مهم قلمداد مي شود. پايداري فضاهاي آموزشي، توجه به افزايش عمر بنا و پاسخگويي براي نياز هاي عملكردي نسل هاي آينده و همچنين دستيابي به الگوهاي معماري براي طراحي فضاهايي انعطاف پذير براي كودكان مي باشد. اين محيط بايد به سادگي تغيير پذير بوده و به منظور پاسخگويي نياز هاي در حال تغيير آنها، موقعيت هاي متفاوتي را فراهم آورد.در نهايت چنين استنتاج مي شود كه خلق يك محيط يادگيري انعطاف پذير توسط طراحان كه سبب مشاركت مستقيم كودكان در خلق فضاي آنان و هم سبب سازگاري با تجربه پذيري جهان كودك و همسويي با تغيير پذيري نيازهاي كودكان در طول زمان را سبب مي گردد. در طراحي محيط يادگيري بايد از يك سو زمينه را براي برانگيخته نمودن تكانه خلاق درون كودك و حمايت از فرايند اكتشاف فراهم دارد، و از سوي ديگر شرايط را براي هماهنگي با نيازهاي در حال تغيير كودكان مهيا نمايد.