بررسي تطبيقي الگوهاي هندسي در مساجد سنتي و معاصر كشورهاي اسلامي

هندسه يكي از بنيان هاي هنر و معماري سنتي ايران است كه اثار فاخر به جاي مانده از گذشته، مي توان نمود هايي از آن را مشاهده كرد. اين مهم در معماري اهميت بيشتري مي يابد،زيرا مبناي كار معماري(ساختن) است و براي ساختن لازم است از يك هندسه و نظم دقيق استفاده شود. نه تنها آثار معماري سنتي ايران از دوره باستان تا دوران اسلامي از هندسه بهره برده اند، معماري معاصر ايران نيز خود را پايبند به اين اصول معرفي مي كند.اين مقاله به بررسي اشكال هندسي به كار رفته در اماكن مذهبي و گنبددر معماري و كيفيت كاربرد آن در معماري معاصر مورد تجزيه و تحليل قرار مي دهد. علاوه بر آن بهره گيري از كهن الگوها و نقش مايه هاي معماري سنتي همواره مورد نظر معماري معاصر بوده است.