بررسي نقش معماري پايداردرطراحي فضاهاي موزه در تبريز

موزه در واقع هنر فرهنگ و تاريخ يك ملت و همچنين ارايه كننده و انتقال دهنده ميراث هاي فرهنگي روزگاران گذشته به نسلهاي آينده مي توانند يكي ازمولفه هاي پايداري درشهر باشند. لذا موزه ها مي توانند بازتابي الگو واره در جامعه داشته باشند. پس توجه به اهداف توسعه پايدار در طراحي موزه ها منجر به اشاعه ي معيارهاي معماري پايدار در جامعه خواهد گرديد. در واقع طراحي پايدار در پيدا كردن راه حل هايي مؤثر و مفيد كمي ، كيفي ، جسمي و روانشناختي به منظور ساختمان سازي براي كاربران مي باشد احتمالات و امكانات زيادي براي رسيدن به چنين هدف به ظاهر دشوار است .سه اصل طراحي پايدار : حفظ و بقاي منابع ، طراحي بر اساس چرخه زندگي و طراحي انسان محور ايجاد يك آگاهي گسترده از پيآمدهاي محيطي كه با معماري مرتبط هستند را موجب مي شوند. راهبردهاي موجود در دل هر يك از اصول ما را به ضوابط بيشتري رهنمود مي سازند. اين راهبردها به منظور پرورش فهم و درك اين موضوع كه چگونه يك ساختمان با محيط هاي داخلي ، محلي و جهاني در هم كنش است در پروژه حاضر معماري پايدار را از جهات اقليمي و عملكردي) اقليم شهرتبريز و عملكرد فضايي موزه( بررسي و معرفي نمايد. هدف اصلي در اين پژوهش پيشنهاد راهكارهايي براي استفاده از اصول پايداري در طراحي فضاهاي موزه ها مي باشد كه در اين ميان موزه ‌ها سهم عظيمي در مصرف انرژي دارند. روش تحقيق اين پژوهش توصيفي و تحليلي مي باشد.