بررسي نقش نور در طراحي فضاهاي موزه

درهنر معماري نور يكي از اجزايي است كه كنار عناصر و مفاهيم ديگر از قبيل ساختار، نظم فضايي، مصالح، رنگ و ... مطرح مي شود و در طراحي به عنوان يك عنصر مجزا بايد نقش خود را ايفا كند.نور اولين شرط براي هر نوع ادراك بينايي است. در تاريكي مطلق،ما نه فضا را مي توانيم ببينيم و نه فرم و رنگ را. اما نور تنها يك ضرورت فيزيكي نيست بلكه ارزش روان شناختي آن يكي از مهمترين عوامل زندگي انساني در همه زمينه هاست. به طور كلي كه ميزان شدت، نوع منبع، رنگ، جهت و شيوه توزيع نور در محيط هاي متفاوت فعاليت انساني ممكن است تا حدود زيادي بر رفتارها، ادراكات، بازدهي و كارآيي وي تأثير بگذارد.تأثير نور،به عنوان عنصري مهم در معماري بر فضاها و آثار و اشياء موزه براي طراحان موزه و موزه داران نيز اهميت زيادي دارد، بنابراين ابتدا مي بايست ماهيت و جنس نور و چگونگي تأثير آن بر اشياء موزه اي را مورد مطالعه قرار داد، سپس بهترين و مناسب ترين شيوه هاي نورپردازي را با توجه به شرايط موزه اي و انواع اشياء گزينش نمود.هدف اين پژوهش بررسي منابع نور و دست يابي به اصول و نحوه نورپردازي در موزه ها با توجه به نوع آثار موزه اي موزه مي باشد.روش تحقيق اين مقاله توصيفي و تحليلي و بر پايه مطالعات و يافته هاي كتابخانه اي، اسنادي و مدارك و يافته هاي علمي معتبر و جديد است. نتايج كه با استفاده از نور پردازي طبيعي در طراحي معماري موزه مي توان به فضاسازي رسيد و در جهت درك حسي و فضايي و كارايي فضاها بر آمده و در نهايت به يكسري اصول كاربردي رسيد.