طراحي مجتمع تفريحي، فرهنگي با گذار از مباني معماري پايدار در شهر تبريز

توجه به مباني واصول پايداري اين تضمين را مي دهد كه نيازهاي شهروندان را درحال و آينده بدون به مخاطره انداختن منابع طبيعي تامين نمايد تا بتواند رضايت مندي و آسايش كاربران را فراهم آورد. امروز با توجه به كاستي ها و معضلات كه در زمينه حفظ و استفاده بهينه از انرژي با آن مواجه هستيم و همچنين توجه به بهينه سازي فضاهاي معماري و تغيير نيازهاي عملكردي ما از معماري، بايد به سوي تعريف نويني از خلق بناها با عنوان معماري پايدار باشيم و براي كاربردي تر كردن آن بايد اصول كلي اين نوع معماري شناخته شود. مكان هاي تفريحي رابطه تنگاتنگي با هويت فرهنگي واجتماعي دارند تا به نوعي نياز هاي مادي و معنوي شهروندان درجهت ارتقا سطح كيفي زندگي شان را برطرف نمايند. از ديدگاه فرهنگي فضاهاي تفريحي به عنوان مكان هايي جهت ايجاد و تقويت مناسبات و روابط بيروني، تعاملات، تغييرات ورويارويي هاي اجتماعي و مكانهايي كه گروههاي مختلف با خواسته ها وعلائق متفاوت گرد هم جمع مي شوند. تمامي تعاملات لازم و رويارويي هاي اجتماعي و ديگر مواردي كه در مجموعه تفريحي، فرهنگي لازم هست از اركان و مباني اصلي معماري پايدار مي باشد. از اين رو تمركز اين تحقيق برفراهم نمودن تعامل بين تفريح، فرهنگ و مفاهيم پايداريست. به گونه اي كه با به كار بردن اصول پايدار درطرح مورد نظر، طراحي با رويكرد پايدار صورت گيرد. در اين زمينه، طراحي بر تعامل بين معماري پايدار ومباني فرهنگي، تفريحي در شهر تبريز استوار است. روش تحقيق اتخاذ شده در اين نوشتار مبتني بر مطالعات متون و استفاده از اسناد تصويري در بستر مطالعات كتابخانهاي و به صورت توصيفي تحليلي خواهد بود.